نظر: رهبران اتحادیه باید سیاست های تفرقه انگیز و منفعت طلبانه را کنار بگذارند

محتوای مقاله

بسیاری از اتحادیه های کانادا اعضای خود را از دست می دهند. و برای کسانی که به ایده آل اتحادیه اهمیت می دهند، پیمودن این واقعیت دشوار است، چه رسد به تشخیص.

محتوای مقاله

پیام اصلی اتحادیه ها این بوده و باید باشد که اولویت اصلی آنها تلاش برای حفظ شغل، حقوق و امنیت همه اعضای اتحادیه است. قانون اساسی کنگره کارگری کانادا شامل استانداردی برای تمام اتحادیه های کانادا با اشاره به «همه اعضا» است.

اما برای بسیاری از اتحادیه ها، روزهایی که موضوع اشتغال و کارگری در مرکز توجه قرار داشت، گذشته است. جایی که اتحادیه‌ها زمانی ستون فقرات نیروی کار کانادا بودند و بر نمایندگی کارگران و مبارزه آنها برای دستمزدهای منصفانه و مناسب، مراقبت‌های بهداشتی، حقوق بازنشستگی، کرامت و محیط‌های کاری امن متمرکز بودند، اکنون به جولانگاه نفرت و تفرقه تبدیل شده‌اند که اساس همبستگی آنها را متزلزل می‌کند. و وحدت

در سال‌های اخیر، بسیاری از اتحادیه‌ها تمرکز خود را از مسائل اشتغال به چیزی که رهبرانشان «عدالت اجتماعی بین‌المللی» می‌نامند تغییر داده‌اند. به استثنای معدود، این از نظر استراتژیک، به ویژه در بسیاری از اتحادیه های بخش دولتی فدرال و استانی اتفاق افتاده است. تعداد بسیار زیادی رسانه ای برای پیشبرد برنامه های محدود ژئوپلیتیکی شده اند، به طوری که بسیاری از اعضای عمومی تصمیمات آگاهانه تری در مورد پیشنهادات و قطعنامه های تصویب شده نمی گیرند و رأی گیری اغلب فقط برای تعداد محدودی از اعضا آزاد است.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

بله، مسائل کارگری در دستور کار است و قراردادهای دسته جمعی همچنان در حال مذاکره است. اما به طور مداوم ایدئولوژی ها و طرز فکرهایی که هیچ ارتباطی با نیروی کار کانادا یا جنبش کارگری ندارند، رو به افزایش است.

یک بررسی ساده از پست‌های رسانه‌های اجتماعی مرتبط با اتحادیه، اولویت‌های فعلی را به‌طور واضح نشان می‌دهد. ما شاهد تاکید بر جنگ‌هایی هستیم که در سرتاسر جهان به راه انداخته می‌شود و به‌طور انتخابی فشار بر تحریم‌ها، واگذاری‌ها و تحریم‌ها علیه برخی از کشورهایی که اتحادیه آن‌ها را مشکل‌ساز می‌داند، فشار می‌آورد. بسیار گزینشی است… بسیاری از سخت ترین درگیری های جهان نادیده گرفته می شوند.

ما شاهد فراخوان‌های آموزشی و همبستگی برای اعضایی بوده‌ایم که تبلیغات یک‌طرفه و لفاظی‌های نفرت‌آمیز را ترویج می‌کنند و بدون تخصص موضوعی به عنوان واقعیت ارائه می‌شوند تا رویکردی متعادل ارائه کنند که تفکر انتقادی را برانگیزد. ما رهبران اتحادیه‌ها، از روسای جمهور محلی گرفته تا رهبران اتحادیه‌ها را دیده‌ایم که در رسانه‌های اجتماعی، در جلسات عمومی عضویت یا در رسانه‌ها برنامه‌های سیاست تفرقه‌انگیز را با وسواس پیش می‌برند.

محتوای مقاله

از همان آغاز جنبش سندیکایی، حقوق بین المللی کارگران در دستور کار بوده است. اما نه به حدی که اعضای فعلی اتحادیه توسط سایر اعضای اتحادیه در مجامع عمومی بدون توسل به سیاست های ضد آزار و اذیت اتحادیه ها کنار گذاشته یا تحقیر شوند. اتحادیه های کارگری کانادا به استثنای چند مورد، منافع اقلیت های پر سر و صدای خود را در اولویت قرار می دهند. آنها به بهای وعده خود مبنی بر نمایندگی همه کارگران تحت فرمان خود، با دلایل پیچیده و ظریف ژئوپلیتیکی وسواس پیدا کرده اند.

رهبران اتحادیه به طور فزاینده‌ای آزادند تا به روایت‌های یک اقلیت پر سر و صدا دامن بزنند و آسیب‌های وارد شده به تعداد زیادی از اعضای خود را که از نظر احساسی توسط سیاست‌های تفرقه‌انگیز و نفرت‌انگیز آسیب دیده‌اند، نادیده بگیرند. جای تعجب نیست که نگرانی های برخی از اعضایی که آنها را در اتحادیه های خود مطرح می کنند، نادیده گرفته یا نادیده گرفته شود. این یک راهنما یا نماینده همه نیست.

محتوای مقاله

کافی یعنی بس. کارگران در حال عقب نشینی هستند. حداقل دو اتحادیه متهم به عدم نمایندگی یا تبعیض آشکار علیه گروه‌های منتخب از اعضای خود هستند – نتیجه مستقیم شکست رهبران اتحادیه در رهبری یا رد پیشنهادها برای کار بر روی راه‌حل. نباید به اینجا می رسید، اما مسئولیت مستقیماً بر عهده رهبران منتخب اتحادیه است.

برای اعضایی که به وعده اتحادیه ها اعتقاد دارند، بدتر از آن این است که چاره ای جز اقدام قانونی علیه اتحادیه های خود نمی بینند. اما تنها می توان تجربه زندگی آنها را برای مدت طولانی پوشش داد. تنها می توان برای مدت طولانی طرد، به حاشیه رانده و مورد تبعیض قرار گرفت.

اعضا از رهبران اتحادیه خود می خواهند که به مسئولیت های خود عمل کنند، سیاست های تفرقه افکنانه و منفعت طلبانه را کنار بگذارند و به کار نمایندگی همه اعضا به طور یکسان بازگردند. اتحادیه ها باید به خاطر همه اعضای خود به تمرکز اصلی خود بازگردند.

– جف آربوس معاون منطقه ای OPSEU/SEFPO (Ret.) و رئیس سابق محلی OPSEU/SEFPO و رئیس مشترک تیم چانه زنی آکادمیک کالج OPSEU/SEFPO است.

– سرنا لی سیگال، OPSEU

– لورن فرانکل، CUPE

محتوای مقاله