پورت او پرینس، هائیتی (AP) – یک زن صبح اخیر در بیمارستانی در قلب منطقه باند در پایتخت هائیتی، قبل از اینکه بدنش سست شود، دچار تشنج شد زیرا یک پزشک و دو پرستار برای نجات او عجله کردند.
آنها الکترودها را به قفسه سینه او چسباندند و دستگاه اکسیژن را روشن کردند و چشمانشان را روی صفحه کامپیوتر نگه داشتند که سطح اکسیژن کم خطرناک 84٪ را نشان می داد.
هیچ کس نمی دانست چه بلایی سر او آمده است.
حتی نگران‌کننده‌تر، بیمارستان پزشکان بدون مرز در محله فقیر نشین سیته صالحی فاقد داروهای کلیدی برای درمان تشنج است.
دکتر راشل لاوین، پزشک اورژانس گفت: «ما تقریباً داروهای مورد نیاز او را تمام کرده ایم.
این صحنه‌ای آشنا است که هر روز در بیمارستان‌ها و کلینیک‌ها در سراسر پورتو پرنس تکرار می‌شود، جایی که داروها و تجهیزات حیاتی رو به اتمام هستند یا از بین می‌روند، زیرا گروه‌های خشن کنترل خود را بر پایتخت و فراتر از آن تنگ می‌کنند. آنها جاده ها را مسدود کردند، فرودگاه بین المللی اصلی را در اوایل ماه مارس تعطیل کردند و عملیات در بزرگترین بندر دریایی کشور را فلج کردند، جایی که کانتینرهای پر از لوازم کلیدی گیر کرده بودند.
لوین گفت: «همه چیز در حال سقوط است.
سیستم مراقبت های بهداشتی هائیتی مدت ها است که شکننده بوده است، اما اکنون پس از حملات هماهنگ باندها در 29 فوریه که زیرساخت های حیاتی را در پایتخت و فراتر از آن هدف قرار دادند، در حال فروپاشی کامل است.
خشونت باعث بسته شدن چندین مرکز پزشکی و مراکز دیالیز، از جمله بزرگترین بیمارستان دولتی هائیتی شد. بیمارستان دانشگاه دولتی هائیتی در مرکز شهر پورتو پرنس پس از شروع حمله قرار بود در اول آوریل بازگشایی شود، اما باندها به آن نفوذ کردند.
یکی از معدود امکاناتی که هنوز فعال است، بیمارستان دانشگاه صلح است که در جنوب فرودگاه بسته قرار دارد. از 29 فوریه تا 15 آوریل، این بیمارستان حدود 200 بیمار را که با گلوله زخمی شده بودند، درمان کرد و تخت های آن همچنان پر است.
ما به شدت به سوخت نیاز داریم زیرا با ژنراتورها کار می کنیم. در غیر این صورت، ما خطر بسته شدن درهای خود را داریم.
بر اساس گزارش اخیر سازمان ملل، بیش از 2500 نفر در هائیتی بین ژانویه تا مارس کشته یا زخمی شدند که نسبت به مدت مشابه سال گذشته بیش از 50 درصد افزایش داشته است.
حتی زمانی که بیمارستان باز است، گاهی اوقات تعداد کمی از کارکنان پزشکی وجود دارد یا هیچ پرسنل پزشکی وجود ندارد زیرا خشونت های گروهی هر روز در پورتو پرنس فوران می کند و پزشکان و پرستاران را مجبور می کند در خانه بمانند یا وقتی با جاده های مسدود شده تا دندان مسلح روبرو می شوند، بچرخند.
هرج و مرج مارپیچی باعث شده است که تعداد فزاینده ای از سرطان، ایدز و سایر بیماری های جدی شانس زنده ماندن کمی داشته باشند، در حالی که باندها نیز در حال غارت و آتش زدن داروخانه ها در مرکز پایتخت هستند.
لوین گفت که پزشکان بدون مرز بسیاری از داروهای مورد استفاده برای درمان دیابت و فشار خون بالا را تمام کرده است و داروهای استنشاقی آسم که به جلوگیری از حملات مرگبار کمک می کند، در هیچ نقطه ای از پایتخت موجود نیست.
او گفت که در بیمارستان پزشکان بدون مرز، کارکنان پزشکی اخیراً سعی کردند با دادن اکسیژن به پسری که دچار حمله آسم شدید شده بود، نجات دهند. این دارو به خوبی انواع دیگر داروها عمل نکرد. در نهایت به او اپی نفرین دادند که در مواقع اضطراری برای درمان شوک آنافیلاکتیک استفاده می شود.
لاوین گفت: “ما بداهه می گوییم و بهترین کار را برای مردم اینجا انجام می دهیم.”
جاکوب برنز، هماهنگ کننده پروژه پزشکان بدون مرز، هشدار داد که سلامت مردم رو به وخامت است زیرا آنها داروهای روزانه مورد نیاز برای بیماری های مزمن را ندارند.
او گفت: “گرم می شود و سپس گزینه های آنها تمام می شود.” برای برخی افراد، گزینه های بسیار بسیار کمی در حال حاضر وجود دارد.”
برنز گفت، علیرغم نیاز فوری به مراقبت های پزشکی، بیمارستان پزشکان بدون مرز در سیت-سالای مجبور شده است تعداد بیماران سرپایی خود را روزانه از 150 به 50 کاهش دهد، اگرچه همه موارد اورژانسی پذیرفته می شود.
ده ها نفر هر روز بیرون بیمارستان صف می کشند و در حالی که منتظر مراقبت های پزشکی هستند توسط اعضای باندی که منطقه را کنترل می کنند، در معرض تیراندازی قرار می گیرند.
همه اجازه ورود به بیمارستان را دارند، اما کادر پزشکی تریاژ ترتیب داده اند تا مشخص شود کدام 50 نفر ویزیت خواهند شد. برنز گفت، از کسانی که نیازهای فوری کمتری دارند خواسته می شود یک روز دیگر بازگردند.
صبح روز جمعه، ژان مارک باپتیست 51 ساله با بانداژ خونی روی بازوی راستش وارد اورژانس شد. او گفت که پلیس در یک خودروی زرهی روز قبل در حالی که مشغول جمع آوری هیزم برای فروش به عنوان هیزم در منطقه تحت کنترل باند بود به او شلیک کرد.
هنگامی که داخل شدند، پرستاران بانداژ را برداشتند تا در حالی که از درد فریاد می‌کشید، یک زخم خالی روی انگشت شست او آشکار شد. لاوین به او گفت که به یک جراح پلاستیک نیاز دارد، که بیمارستان آن را ندارد و برای اطمینان از عدم شکستگی، دستور عکسبرداری با اشعه ایکس را داد.
کارکنان بیمارستان می گویند که به طور متوسط روزانه سه زخمی در بیمارستان سیت سلیمان دریافت می کند، اما گاهی اوقات به 14 زخمی می رسد.
برنز گفت که اخیراً پنج نفر که با گلوله زخمی شده بودند پس از گذراندن شب در یک اتوبوس عمومی که با تیراندازی شدید بی حرکت شده بود به بیمارستان رسیدند.
او گفت: «سیته سالای برای مدت طولانی کانون خشونت بوده است. و اکنون خشونت به قدری شایع است که برای همه به مشکل تبدیل شده است.»