خرس گریزلی به عنوان بخشی از طرحی که توسط سرویس پارک ملی و خدمات ماهی و حیات وحش ایالات متحده انجام شده است، به رشته کوه کاسکید شمالی در ایالت واشنگتن بازخواهد گشت.
این رشته کوه شامل پارک ملی کاسکید شمالی و تعدادی از مناطق بیابانی است. حدود 85 درصد از محدوده ایالات متحده – 9800 مایل مربع، که بزرگتر از نیوجرسی است – تحت مدیریت فدرال است.
سرویس پارک روز پنجشنبه اعلام کرد آخرین مشاهده تایید شده یک خرس گریزلی در پارک در سال 1996 بود. بر اساس گزارش آسوشیتدپرس، جمعیت این منطقه در طول سال ها به دلیل شکار انسان از بین رفته است و بیشتر شکارها قبل از سال 1860 انجام شده است.
گریزلی های جدید از جمعیت های دیگر در کوه های راکی و بریتیش کلمبیا در کانادا می آیند. طی 5 تا 10 سال، مقامات سالانه 3 تا 7 خرس را وارد پارک می کنند و جمعیت اولیه 25 خرس را ایجاد می کنند. اما سرویس پارک گفت که جدول زمانی برای این فرآیند تعیین نکرده است.
سرویس پارک گفت: این اکوسیستم می تواند جمعیتی تا 280 خرس را پشتیبانی کند.
از آنجایی که خرس گریزلی همه چیزخوار است، جمعیت جدید به گسترش دانه های گیاهان و کاهش جمعیت سایر حیوانات در آبشارهای شمالی کمک می کند.
دان استرایکر، سرپرست مجتمع خدمات پارک ملی کاسکید شمالی، در بیانیه‌ای گفت: «ما دوباره خرس‌های گریزلی را در مناظر می‌بینیم که رشته مهمی را در بافت آبشارهای شمالی بازسازی می‌کند.
برخی از گروه های بومی این تصمیم را تحسین کردند.
«فقط بازگرداندن آنها به اکوسیستم دارایی بزرگی برای فرهنگ و تاریخ ما است. از دیدگاه ما، حذف این موجودات از چشم انداز یک بی عدالتی اجتماعی بود.
با این حال، گروه های دیگر نگران هستند که گریزلی به جمعیت ماهی قزل آلا آسیب برساند.
«ما باید فرهنگ خود را حفظ کنیم. ما باید شیوه زندگی خود را حفظ کنیم.»
به گزارش هرالد، مقامات می گویند که گریزلی های دوباره معرفی شده از زیستگاه های بدون ماهی آزاد می آیند و جمعیت بعدی مهارت های مورد نیاز برای شکار ماهی را نمی آموزند.
بیل گینز، مدیر اجرایی مؤسسه حفاظت از واشنگتن، به هرالد گفت: “اگر مادر چنین تجربه ای نداشته باشد، احتمال اینکه توله ها آن را داشته باشند، کمتر است.”
دامداران و سایر دست اندرکاران کشاورزی نیز این طرح را محکوم کردند.
“معرفی یک شکارچی راس مانند خرس گریزلی در منطقه جدیدی از ایالت واشنگتن یک اشتباه است و تهدیدی بزرگ برای جوامع روستایی ما است… این طرح توسط بوروکرات‌هایی در هزاران مایل دورتر از غرب که به طور کامل انجام نمی‌دهند پیش می‌رود. مارک ایزل، رئیس انجمن ملی گاوداران، در نوامبر گفت که این گونه به تولیدکنندگان آسیب می رساند.