پورت او پرینس، هائیتی — تنها یک روز از تأسیس شورای انتقالی ریاست جمهوری در هائیتی می گذرد و فهرست خواسته ها برای رهبران جدید کشور کارائیب به سرعت در حال افزایش است. مردم هائیتی خواهان امنیت، غذا، شغل هستند – و اکنون آنها را می خواهند.
اعضای شورا که وظیفه تضمین ثبات سیاسی در هائیتی را برعهده دارند، با وجود سال‌ها بحران عمیق در حال شکل‌گیری، برای دستیابی به نتایج سریع تحت فشار زیادی هستند.
ایمن سازی هائیتی یک اولویت است. تنها بین ژانویه تا مارس بیش از 2500 نفر کشته یا مجروح شدند و بیش از 90000 نفر امسال در بحبوحه خشونت بی امان باندها از پورتو پرنس پایتخت گریختند.
رابرت فاتون، کارشناس سیاست هائیتی در دانشگاه ویرجینیا می گوید: «این وظیفه واقعاً عظیم است.
باندها ایستگاه های پلیس را سوزاندند، به فرودگاه اصلی بین المللی که از اوایل ماه مارس بسته شده بود، آتش گشودند و به دو زندان بزرگ کشور یورش بردند و بیش از 4000 زندانی را آزاد کردند.
این باندها اکنون 80 درصد از پورتو پرنس را در اختیار دارند و در حالی که بقای آنها مدتهاست به سیاستمداران قدرتمند و نخبگان اقتصادی کشور بستگی دارد، آنها به طور فزاینده ای خودکفا هستند.
فتان گفت: “چگونه از آن خارج می شوید بسیار دشوار است.” من انتظار ندارم شورای ریاست جمهوری راه حلی ارائه دهد.
او افزود، با این حال، شورا می تواند برای خلع سلاح و یافتن راه هایی برای کاهش فقر در محله های فقیر نشین تلاش کند. این باندها فقط با گفتن این جمله که “ما می خواهیم شما بچه های خوبی باشید” از بین نخواهند رفت.
شورای 9 نفره پس از ادای سوگند در اوایل روز پنجشنبه در کاخ ملی، واقع در منطقه ای در مرکز پورتو پرنس که در هفته های اخیر مورد حملات گروهی قرار گرفته است، چالش هایی را که با آن مواجه است، تصدیق کرد.
در این مراسم زمانی که برخی از مسئولان مشغول بازرسی سالن بودند، تیراندازی به گوش رسید. چند ساعت بعد، میشل بوویه، نخست وزیر موقت جدید، در شورا سخنرانی کرد.
بویورت گفت: «وظیفه پیش رو دشوار است. می خواهم به این نکته اشاره کنم که مردم از شما انتظار زیادی دارند… در کنار امنیت، همه چیز در اولویت قرار می گیرد.
این که شورا دقیقاً چگونه برای حل وظایف دشوار برنامه ریزی می کند هنوز مشخص نیست. اعضای آن در پشت درهای بسته با مقامات ارشد دولتی در حالی که برای انتخاب نخست وزیر جدید، کابینه و کمیسیون موقت انتخابات آماده می شدند، ملاقات کردند. آنها همچنین یک شورای امنیت ملی ایجاد خواهند کرد.
با این حال، هیچ استراتژی برای پایان دادن به خشونت باندها به طور علنی اعلام نشده است. تعدادی از اعضای شورا به پیام هایی که خواستار اظهار نظر در روز جمعه بودند، پاسخ ندادند.
پس از مراسم تحلیف، عابران کنجکاو با عبور از ساختمان نخست وزیری سرعت خود را کاهش دادند.
برخی آشکارا ناراضی بودند. «دزد و باند! همه آنها همین است!” – فریاد زد مردی که با موتور سیکلت خود از آنجا رد می شد.
امید چندانی به پناهگاه موقت شلوغی که در وزارت ارتباطات سابق هائیتی ایجاد شده بود، وجود نداشت، ساختمانی که توسط دولت به دلیل خشونت باندها رها شده بود.
رز هیپولیت، 66 ساله، پس از حمله باندها به محله آنها، مجبور شد خانه خود را در پورتو پرنس به همراه چهار فرزندش ترک کند. آنها اکنون دو ماه را در حیاط ساختمان وزارت خانه سپری کرده اند، روی زمین می خوابند یا وقتی باران می بارد گوشه ای نشسته اند و منتظر خشک شدن زمین هستند.
هر روز صدای تیراندازی در شهر شنیده می شود. او گفت: «ما در ترس زندگی می کنیم. فقط خدا می داند که آیا رهبران جدید کمک خواهند کرد.
نانسی فیلمون، مادر 6 فرزند 42 ساله، زیر یک چتر بزرگ و کتک خورده در همان نزدیکی نشسته بود و برای پناه دادن به پناهندگان، آب نبات و سایر زیورآلات می فروخت.
او گفت: “من هیچ امیدی ندارم.” «به جای بهتر شدن اوضاع بدتر می شود. … هیچ جای امنی نیست.»
پلیس ملی هائیتی هنوز تا حد زیادی تحت کنترل باندهایی است که بهتر مسلح هستند و منابع بیشتری دارند. در سال جاری بیش از 15 افسر توسط گروهک ها کشته شده اند.
لیونل لازاروس، هماهنگ کننده کل اتحادیه پلیس SYNAPOHA، جمعه به صورت تلفنی به آسوشیتدپرس گفت که هیئت مدیره باید “در درجه اول” ایمنی را در اولویت قرار دهد.
او گفت که پلیس به چیزهای زیادی نیاز دارد، از جمله هلیکوپترهای تهاجمی، خودروهای زرهی، هواپیماهای بدون سرنشین، سلاح های کالیبر بالا و تصویربرداری حرارتی مادون قرمز برای عملیات شبانه.
لازار گفت: «برای ما مهم است که شورا در اسرع وقت با ما ملاقات کند. من معتقدم اگر اراده سیاسی وجود داشته باشد، امیدواریم که اوضاع تغییر کند.»
او گفت که امیدواری وجود دارد زیرا پلیس توانسته است در سه هفته گذشته از تصرف کاخ ملی و چندین ایستگاه پلیس توسط باندها جلوگیری کند.
فتان، کارشناس هائیتی، گفت که از رادیو پیش‌بینی‌هایی شنیده است که شورا محکوم به فنا است «مگر اینکه اوضاع با وضعیت امنیتی تغییر کند».
او گفت: «آنها زمان بسیار کوتاهی دارند تا دور هم جمع شوند و به نتیجه برسند.