داگلاس تاد: سیاست کانادا به طور فزاینده ای قبیله ای است

محتوای مقاله

کارشناسان می گویند سریع ترین راه برای شروع سیاست در کانادا، تماس با اعضای یک گروه قومی یا مذهبی وابسته برای شرکت در یک نبرد نامزدی یا کنوانسیون رهبری است.

این یک استراتژی سیاسی جدید نیست، اما به طور فزاینده ای به روشی برای صعود به قله سیاست کانادا تبدیل می شود.

گرگ لایل، یکی از فعالان سابق حزب محافظه کار در دهه 1990 که پژوهشی نوآورانه، یک نظرسنجی و ارتباطات شرکتی را اداره می‌کند، می‌گوید: «ساده‌ترین راه برای وارد کردن نیروها به زمین، بسیج گروه‌های مرتبط اجتماعی موجود است – و قوی‌ترین ارتباطات قومی و مذهبی است. محکم شرکت.

محتوای مقاله

“اینها قوانین بازی است. در دنیای امروز، سیاست به طور فزاینده ای قبیله ای می شود. مردم بر اساس هویت اجتماعی خود رای می دهند. آنها علیه ما شدند. اگر بتوانید از روابط موجود استفاده کنید، اگر نیاز دارید که یک جلسه برگزار کنید یا افراد زیادی را ثبت نام کنید تا بیایند و به شما در یک نامزدی رای دهند، این یک مسیر سریع برای موفقیت است.”

لایل همه اینها را برای دهه‌ها در سیاست کانادا دیده است، از جمله با کمپین‌های برایان مولرونی، نخست‌وزیر محافظه‌کار سابق.

اما لایل تنها نیست. داده‌های رندی بسک، دانشمند علوم سیاسی دانشگاه تورنتو، نویسنده کتاب هویت‌ها و علایق: رای‌گیری نژاد، قومیت و خویشاوندی، دیدگاه او را تأیید می‌کند.

بسکو دریافت که خودشناسی قومی نقش مهمی در انتخابات کانادا دارد. بسکا دریافت که بزرگترین گروه ها – کانادایی های جنوب آسیا و کانادایی های چینی – تمایل دارند از نامزدهای قومیت خود حمایت کنند، بدون توجه به ایدئولوژی سیاسی رأی دهندگان یا حتی منافع شخصی آنها.

کانادایی‌های نژادپرست بیشتر از نامزدهای گروه قومی خود و به طور کلی از نامزدهای نژادی حمایت می‌کنند. هویت نژادی و قومی نه تنها در انتخابات، بلکه در انتخاب رهبران نژادها (و) جنبش های اجتماعی نیز اهمیت دارد. این گروه‌های هویتی در سیاست بسیار تأثیرگذار هستند.»

محتوای مقاله

محتوای مقاله

از نظر سیاست های انتخاباتی، رای گیری قومیتی می تواند پایگاه مهمی برای حمایت از سیاستمداران نژادی، تأثیرگذاری بر رهبری حزب و نقش تعادل مهمی در برابر تبعیض رای دهندگان سفیدپوست باشد.»

لایل می‌گوید که کانادایی‌ها در مدارس یا جاهای دیگر آموزش نمی‌بینند که فرآیند نامزدی سیاسی همان چیزی است که اتفاق می‌افتد: “این مهمترین قدرتی است که توده مردم در سیستم امروز ما دارند.”

او گفت، کانادایی‌ها نمی‌دانند که اگر برای نامزدی یا رهبری کاندید می‌شوید و به صدها یا هزاران نفر برای ثبت‌نام نیاز دارید، می‌خواهید از گروه‌های مرتبط اجتماعی استفاده کنید. بنابراین معمولاً فرهنگی، قومی یا مذهبی است. این گروه ها اساساً همبستگی بیشتری دارند.”

و تا چند ماه گذشته – زمانی که روزنامه‌نگاران تحقیقی توجه بی‌نظیر ما را به مداخله خارجی چین و هند در انتخابات کانادا جلب کردند – رسانه‌های جریان اصلی توجه چندانی نداشتند.

این به این دلیل است که وقتی سیاستمداران به گروه های هویتی محاکمه می کنند، سعی می کنند این کار را به روش های محلی و خاص انجام دهند.

برای مثال، سال‌ها طول کشید تا مردم ادعاهایی را بشنوند که مقامات مرتبط با چین در انتقال دانشجویان خارجی چینی به رقابت نامزدی دونگ هان دونگ، عضو پارلمان دره شمالی نقش داشته‌اند.

محتوای مقاله

وقتی سیاستمداران کانادایی درخواست‌های پیش پاافتاده‌تر و بی‌معنی‌تر خود را برای زیرمجموعه‌ای از رأی‌دهندگان مطرح می‌کنند، یا زمانی که رهبران حزب به طور فزاینده‌ای نامزدی را از یک گروه هویتی خاص معرفی می‌کنند، لایل گفت که رسانه‌های ملی معمولاً آن را ارزش خبری نمی‌دانند.

“منظورم اینه، کی همچین کاری میکنه؟ این رسانه قومی خواهد بود. و این شبکه های اجتماعی متمرکز بر این مخاطبان خواهد بود.”

البته حمایت سیاسی از همراهان خود برای به اصطلاح «گروه های قرابت» چیز جدیدی نیست.

برای سال‌ها، سیاستمداران «گروه‌های قومی را علیه یکدیگر قرار دادند و این اخبار صفحه اول نبود. این چیزی نبود که بقیه کانادا می دانستند. زیبایی بدبینانه این است که “این واقعاً بر کسی جز مخاطبان هدف شما تأثیر نمی گذارد.”

به‌عنوان مثال، کم‌اطلاع است که بیل واندر زالم، نخست‌وزیر سابق بریتانیا، برای به دست آوردن رهبری حزب اعتبار اجتماعی در دهه 1980 به اعضای کلیسای اصلاح‌شده مسیحی هلند تکیه کرد.

او می‌گوید، این که پل مارتین، نخست‌وزیر لیبرال، نیروهایی از مردم آسیای جنوبی و چین جمع‌آوری کرد تا کنترل را از دست ژان کرتین خارج کند، همگانی نیست. در همین حال، سیاستمداران کبک به طور سنتی روی موفقیت در مخالفت با منافع فرانسوی‌ها و اکثریت انگلیسی‌زبان این کشور حساب می‌کنند.

محتوای مقاله

اخیراً، جگمیت سینگ، رهبر حزب دموکراتیک خلق فدرال، با حمایت پنجابی ها و سیک ها، کنوانسیون رهبری حزب در سال 2017 را تصاحب کرد. و مدیر کمپین شهردار ونکوور، کن سیم، که نژاد چینی است، گفت که مردش برنده شد زیرا “در هسته کمپین ما این بود که ونکوور یک شهر چینی است.”

لایل می‌گوید در برمپتون، شهردار پاتریک براون، امروز آشکارا از رای جمعیت قابل توجه هندوهای شهرش خواستگاری می‌کند. و دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده، به گفته لایل، با دقت به سراغ قبیله می‌رود: «مردم بیگانه فرهنگی که احساس بی‌احترامی می‌کنند» که از ارتش حمایت می‌کنند.

همه این مثال‌ها نشان می‌دهند که چیزی به نام «رای قومی» یکپارچه، «رای مسیحی» یا «رای کارگری» وجود ندارد. اما قبایل محدودتری وجود دارند که به این معنی است که سیاستمداران کانادایی باید یاد بگیرند که مثلاً رای دهندگان هنگ کنگ یا تایوان را در مقابل رای دهندگان چینی تشخیص دهند.

هر گروه هویتی باید به شیوه ای جداگانه مورد توجه قرار گیرد – احتمالاً به گونه ای که رأی دهندگان دیگر را از خود دور نکند. و گاهی انجام این کار دشوار می شود. همانطور که اکنون در رابطه با یهودیان و مسلمانان کانادا وجود دارد، زیرا هر اظهار نظر سیاستمداران در مورد جنگ اسرائیل و حماس طنین گسترده ای پیدا می کند.

محتوای مقاله

پادزهر قبیله گرایی در سیاست کانادا چیست؟

ساده‌ترین راه، اگرچه لایل می‌گوید بعید است این اتفاق بیفتد، این است که کسانی که معمولاً درگیر سیاست نیستند، درگیر شوند.

[email protected]

سایت ما را نشانه گذاری کنید و از روزنامه نگاری ما حمایت کنید: اخباری را که باید بدانید را از دست ندهید — VancouverSun.com و TheProvince.com را علامت گذاری کنید و برای خبرنامه های ما در اینجا ثبت نام کنید.

شما همچنین می توانید با تبدیل شدن به یک مشترک دیجیتال از روزنامه نگاری ما حمایت کنید: فقط با 14 دلار در ماه، می توانید دسترسی نامحدودی به The Vancouver Sun، The Province، National Post و 13 سایت خبری دیگر کانادا داشته باشید. با اشتراک امروز از ما حمایت کنید: The Vancouver Sun | استان.

محتوای مقاله