در حالی که اویلرز برای فینال جام استنلی تلاش می کند، هواداران تشویق کننده در زمین ادمونتون جمع می شوند

محتوای مقاله

ادمونتون – هزاران نفر از طرفداران بسیار خوشحال ادمونتون اویلرز مانند روز جمعه غرش کردند، در حالی که آبی و نارنجی شهر بومی از پانترز فلوریدا پیشی گرفتند تا بازی 7 فینال جام استنلی را که همه برنده شد، برپا کنند.

محتوای مقاله

“ما جام می خواهیم! ما یک فنجان می خواهیم!” در حالی که اویلرها با چوب های خود به دور یخ وسط می چرخیدند و برای پیروزی 5-1 تشویق می کردند، هواداران را در راجرز پیس شعار می دادند.

در خارج از سالن، هواداران زیر صفحه اصلی تماشاگر که بر میدان معروف به گودال خزه – که به نام جوی ماس، مهماندار فقید اتاق رختکن نامگذاری شده بود – فریاد می زدند، فریاد می زدند و تشویق می کردند و به عنوان آهنگ پیروزی تیم، “لا بامبا، “بازی کرد.

جنسا شفر که پیراهن اویلرز را پوشیده و دست در دست مادرش است، گفت: “فردا صدایی نخواهم داشت، ممکن است هفته آینده صدایی نداشته باشم.”

انرژی در طول بازی بی نظیر بود.”

در اوایل روز، این زوج از خانه‌های خود در ساسکاچوان برای پیوستن به مهمانی تماشای گودال خزه‌ای که در روز جمعه برگزار می‌شود، هجوم بردند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

«لازم بود (بیام). این فرصتی است که یک بار در زندگی اتفاق می‌افتد و ما نمی‌توانستیم از آن بگذریم.» ما فقط از اینکه اینجا هستیم و بخشی از این فضای الکتریکی هستیم، هیجان زده هستیم.

او گفت: “این فقط باورنکردنی است…” و سپس مکث کرد.

“منظورم این است که کانادایی است.”

طرفدارانی که پیراهن های Oilers را پوشیده بودند توسط طرفداران آبی خانگی، با لهجه طرفداران در سفید و نارنجی یکپارچه تسلط داشتند. اکثر آنها اعداد اولیه بازیکنان آلفای تیم را داشتند: کانر مک دیوید 97 و لئون درایسایتل 29.

کلاه سخت و کلاه گاوچرانی بر سر می گذاشتند. اشتباهات و کراس اوورهایی وجود داشت، مانند سه طرفدار که پیراهن‌های Oilers با لهجه Oilers با کلاه‌های طوفان‌دار جنگ ستارگان پوشیده بودند.

در همان حوالی، دو طرفدار زامبونی مزین به جام را با حداکثر سرعت در مرکز شهر رانندگی کردند تا از سایر رانندگان سیگنال بگیرند.

محتوای مقاله

آنها تصاویر بزرگی از سر درایسایتل و جام های استنلی مصنوعی را در دست داشتند. آواز می خواندند، توپ ساحلی پرتاب می کردند و شعار می دادند برویم نفتی ها!

ال جی مسکو، که از 9 سالگی طرفدارش بود، با کوبیدن طبلی که با آرم بومی اویلرز مزین شده بود، سرعت را تنظیم کرد.

در آغوش گرفتن و ضربات بالا، بوق، سوت و کتیبه وجود داشت که نفتکش ها بعد از اولین دوره با نتیجه 1-0 پیش افتادند. روغن همچنان به چرخش خود ادامه داد و تیمی را که گونه های در معرض خطر انقراض ایالت فلوریدا نامیده می شدند، از بین برد.

جاپجوت سینگ که پیراهن جاده سفید اویلرز را پوشیده است، گفت که از اولین بازی بهار امسال به ماس پیت می‌رود تا از تیمی که سال‌ها پیش در هند زندگی می‌کرد، حمایت کند.

“من از طرفداران بزرگ آنها بودم. هر بازی برای من مهم است. مهم نیست چند بازی بیایند و بروند، من در کنار آنها خواهم بود.»

محتوای مقاله

این جشن دو ماه در ادمونتون به طول انجامید، شهری که دارای پنج جام استنلی است اما از سال 1990 برنده نشده است. آخرین فرصت در سال 2006 بود، زمانی که اویلرز در 7 بازی به تیم دیگر کمربند سان آمریکایی، کارولینا هاریکنز شکست خورد.

پیروزی در روز جمعه اویلرز را در قلمرو کمیاب قرار می دهد. اگر آنها پانترز را در روز دوشنبه در سان رایز، فلوریدا شکست دهند – کمتر از یک ساعت رانندگی از مرکز شهر میامی – آنها اولین تیم کانادایی پس از مونترال کانادا در سال 1993 خواهند بود که جام را به خارج از کشور بازمی گرداند.

و تنها یک تیم دیگر در تاریخ NHL تا به حال از سه بازی پایین برگشته و چهار پیروزی متوالی در فینال جام استنلی کسب کرده است: Maple Leafs تورنتو 1942.

بنابراین برای هزاران و هزاران طرفدار در پایتخت آلبرتا که در بهار امسال پرچم‌ها را به اهتزاز درآورده‌اند، بدن‌های خود را خالکوبی کرده‌اند، با گچ نقاشی می‌کشند، صورت‌های خود را نقاشی می‌کنند و همه آن‌ها را در لوگوی متقارن چسب قطره‌ای روغن تزئین می‌کنند، راه رو به جلو ساده است:

Maple Leaf تورنتو داخلی خود را کانال کنید و استنلی روز دوشنبه مال شما خواهد بود.

محتوای مقاله