انتقال اجباری برای کمک به مرگ در بریتانیا سخت است

محتوای مقاله

هفته گذشته شکایتی در مورد سیاست مراقبت های بهداشتی پراویدنس مبنی بر ممنوعیت کمک های پزشکی در هنگام مرگ (MAID) در دیوارهای آنها تنظیم شد. همچنین سیاست‌ها و توافق‌های بین دولت بریتانیا در آمریکای بریتانیا و بهداشت ساحلی ونکوور با مراقبت‌های بهداشتی پراویدنس را به چالش می‌کشد که به باورها و ارزش‌های کلیسای کاتولیک اجازه می‌دهد دسترسی بیماران را به مداخله پزشکی قانونی در پایان عمر محدود کند.

محتوای مقاله

آدریان دیکس، وزیر بهداشت، در مورد سیاست دولت در مورد MAID گفت: “من برای همه بیماران و عزیزانشان که در هنگام مرگ کمک های پزشکی را انتخاب می کنند و از آنها عبور می کنند، همدردی زیادی دارم.”

شف حسین، سخنگوی پراویدنس، در مورد سیاست ها و اقدامات مراقبت های بهداشتی پراویدنس در مورد MAID گفت: “پروایدنس متعهد به ارائه مراقبت های دلسوزانه به همه بیماران و ساکنان است.”

با این حال، سیاست‌های دولت بریتیش کلمبیا و سیاست‌ها و رویه‌های MAID پروویدنس به‌عنوان ظلم و رحمت پنهان شده‌اند.

سام اونیل را در نظر بگیرید که پرونده او در مرکز محاکمه قرار دارد. اونیل زنی 35 ساله بود که مرحله چهارم سرطان دهانه رحم داشت. زمانی که رنج او غیرقابل تحمل شد، اونیل تصمیم گرفت که می خواهد از توبه بمیرد. پدر و مادرش از انتاریو پرواز کردند تا با او باشند. اما زمانی که اونیل دیگر نمی توانست در خانه درمان شود، او را با آمبولانس بردند و در بیمارستان سنت پل، که توسط مراقبت بهداشتی پراویدنس اداره می شد، بستری شدند، زیرا نزدیک ترین مرکز بهداشتی بود. سنت پل اجازه نمی دهد یک خدمتکار در دیوارهای خود باشد، بنابراین اونیل به زور از شهر به مرکز دیگری منتقل شد. او از دردهای طاقت فرسایی رنج می برد و مجبور به استفاده از مسکن های قوی شد که هرگز به هوش نیامد و فرصت را از دست داد تا در نهایت خداحافظی کند و با آرامش با عزیزانش به اجتماع برود. خانواده او شکایت کردند تا اطمینان حاصل کنند که اتفاقی که برای دخترشان افتاد برای شخص دیگری رخ ندهد. تیم حقوقی که ما عضوی از آن هستیم توسط دادخواهان از Arvay Finlay، شرکت میراث جو آروی، که وکیل اصلی پرونده Carter بود، رهبری می شود.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

روزی که دادخواست اعلام شد، دیکس با رسانه ها صحبت کرد تا تلاش های دولت خود را برای تطبیق امتناع پراویدنس سلامت با انگیزه مذهبی از ارائه حق قانونی بیمار به MAID به MAID توضیح دهد. به نظر او، راه حل معقولی که پس از افشای پرونده اونیل در رسانه ها به دست آمد، تهیه یک مرکز جداگانه در مجاورت سنت پل بود که توسط بهداشت ساحلی ونکوور مدیریت شود.

راه حل پیشنهادی دولت ممکن است در ابتدا خوب به نظر برسد: مؤسسات مذهبی را مجبور نکنید تا اعمالی را که با آنها مخالف هستند در داخل دیوارهای خود انجام دهند، بلکه یک فضای جایگزین فراهم کنید تا بیمارانی که می خواهند به MAID دسترسی داشته باشند، بتوانند این کار را انجام دهند. اما این راه حل یک پاسخ معقول است که آسیب های انتقال اجباری را برطرف نمی کند.

اول، برخی از افراد برای حرکت بسیار شکننده خواهند بود. حتی سفر به اتاق بعدی می تواند آنها را بکشد – به خصوص جایی که آن فضا در خارج از اتاق است، از راهرو تا آسانسور، 10 طبقه پایین، از داخل و خارج از یک ساختمان و از طریق نوعی راهرو به داخل ساختمان دیگر.

ثانیاً، برخی از افراد نمی توانند بدون درد طاقت فرسا حرکت کنند. حتی سفر به این فضای جایگزین می‌تواند منجر به دردی طاقت‌فرسا شود که تنها با یک آرام‌بخش می‌توان آن‌ها را کنترل کرد تا از هوش بروند – بنابراین توانایی آگاهی کامل و گذراندن آخرین لحظات خود را با دوستان و خانواده از آنها سلب می‌کند.

محتوای مقاله

ثالثاً، محل جدید فقط در مجاورت بیمارستان St. مراقبت های بهداشتی پراویدنس دارای بسیاری از امکانات دیگر است که اجازه MED را نمی دهد. بنابراین فضای مجاور سنت پل کمکی به آنها نمی کند.

چهارم، حرکت به یک فضای جایگزین نیز فقط یک حرکت فیزیکی نیست. این امر مستلزم انتقال مراقبت از گروهی از بیماران در بیمارستان سنت پل و پزشک مسئول مراقبت از آنها – معروف به “فرد اصلی” – به یک گروه جدید که توسط VCH اداره می شود و یک پزشک جدید آماده ایفای نقش است. این یک سطح بسیار متفاوت از مسئولیت است که معمولاً بر عهده یک ارائه دهنده MED است که در یک مرکز ناامن یا خانه بیمار خدمات ارائه می دهد. آیا ارائه دهندگان MAID مایل و قادر خواهند بود (از نظر بالینی یا قانونی) این نقش را بر عهده بگیرند؟ علاوه بر این، آیا فردی در حین حمل و نقل و در مقصد وجود خواهد داشت که دارای صلاحیت حرفه ای باشد که مثلاً در حین حمل و نقل و در حین انتظار برای MAID (بیماران ساعت ها منتظر بمانند) مسکن جامع ارائه دهد؟ انتقال اجباری نیز مستلزم ترخیص بیمار از کلینیک St. اگر بیمار نظر خود را تغییر دهد و تصمیم بگیرد که با MAID (که حق دارد) ادامه ندهد، چه اتفاقی می افتد؟ آیا تخت آنها به بیمار دیگری داده می شود؟ آیا آنها مجبور خواهند شد تا زمانی که تختی برای آنها پیدا شود، در اورژانس به حال خود برگردند؟

محتوای مقاله

پنجم، انتقال غیر ارادی همچنین منجر به جدا شدن بیماران و خانواده ها از کارکنانی می شود که هفته ها، ماه ها و گاهی سال ها از فرد مراقبت کرده اند. این یک فقدان عاطفی بی رحمانه برای بیماران و خانواده هایی است که اغلب پیوندهای محکمی با مراقبین ایجاد می کنند.

در نهایت، غیرقابل انکار است که بیمارانی مانند اونیل، که به آنها گفته می شود برای دریافت MAID باید یک مرکز مراقبت های اولیه را ترک کنند، از تصمیم خود احساس شرم و انگ می کنند. پیام واضح است: آنچه شما می‌پرسید اشتباه است. مادر اونیل قدم زدن به محل انتقال دخترش را به عنوان سفری به «راهروی گناه» توصیف کرد.

به سادگی هیچ راهی برای توصیف آنچه در حال حاضر اتفاق می افتد و آنچه در آینده در سنت پل و سایر مراکز PHC ارائه می شود به عنوان دلسوزانه وجود ندارد. دولت و Providence Health باید از قرار دادن برخی باورها و ارزش های مذهبی بر خواسته ها و نیازهای مردم بریتیش کلمبیا دست بردارند. مراقبت بیمار محور و شفقت مستلزم این است که MAID در جایی که هستند، هر کجا که باشد، به بیماران مناسب ارائه شود.

جوسلین داونی استاد بازنشسته دانشکده حقوق و پزشکی در دانشگاه دالاهو است. دافنه گیلبرت استاد حقوق در دانشکده حقوق دانشگاه اتاوا و معاون مردن با عزت کانادا است. هر دو عضو تیم حقوقی آنیل علیه بریتیش کلمبیا هستند

سایت ما را نشانه گذاری کنید و از روزنامه نگاری ما حمایت کنید: اخباری را که باید بدانید را از دست ندهید — VancouverSun.com و TheProvince.com را علامت گذاری کنید و برای خبرنامه های ما در اینجا ثبت نام کنید.

شما همچنین می توانید با تبدیل شدن به یک مشترک دیجیتال از روزنامه نگاری ما حمایت کنید: فقط با 14 دلار در ماه، می توانید دسترسی نامحدودی به The Vancouver Sun، The Province، National Post و 13 سایت خبری دیگر کانادا داشته باشید. با اشتراک امروز از ما حمایت کنید: The Vancouver Sun | استان.

محتوای مقاله