شان پن می گوید سال ها از ساختن فیلم «ناراضی» بود

محتوای مقاله

سانتا مونیکا، کالیفرنیا (AP) – شان پن می گوید که 15 سال است که لذت ساختن یک فیلم را احساس نکرده است.

محتوای مقاله

در آن زمان، بازیگر نمی‌توانست دلیل آن را کاملاً بفهمد، اما در مقطعی چنان ناامید شد که با این واقعیت کنار آمد که عشقش به این هنر ممکن است هرگز باز نگردد.

این برنده دو جایزه اسکار در مصاحبه اخیر خود یادآور شد: «در فیلمسازی بدبخت بودم. او می گوید: «در ابتدا شما آن را به «خوب، این فیلمنامه یک مشکل است، و این کارگردان یک مشکل است» قرار دادید. اما بعد از آن چندین بار با افراد بزرگ و به همان اندازه بدبخت و بدبخت روی کارهای بزرگ کار کردم.»

این تا زمانی بود که همسایه‌اش، داکوتا جانسون، با یک فیلمنامه و دعوت به بازی با او در خانه‌اش را زد. “اصلا هیچ رزروی وجود ندارد. پنگ واکنش اولیه‌اش به خواندن «دادیو» را به یاد می‌آورد که از جمعه در سینماهای سراسر کشور اکران می‌شود.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

اما فیلمی که دوباره پن را با هنر فیلمسازی مسحور کرد، یک فیلم معمولی هالیوودی نیست. در عوض، «دادیو» پرتره ای واضح از یک ارتباط انسانی زودگذر و گاه به گاه است که این روزها اگر نگوییم تقریباً منقرض شده، نادر به نظر می رسد.

بخشی از چیزی که پنگ در مورد فیلمنامه قدردانی می‌کرد صداقت بدون فیلتر شخصیت‌ها بود، چیزی که او احساس می‌کرد در بسیاری از هنرهای معاصر و گفتگوهای اجتماعی بزرگ‌تر فاقد آن است.

او با اعتراف به اینکه نگرانی در مورد حساسیت را درک می کند، گفت: “من فکر می کنم که ما نسل های کامل را از تنوع رفتاری و تنوع شخصیتی محروم می کنیم.” «تغییر دایره لغات یا تغییر آن در شرایط خاص، به یک شغل تمام وقت تبدیل می‌شود و فکر تأمل‌کننده از بین می‌رود».

محتوای مقاله

«دادیو» دختری به نام گورلی (جانسون) را دنبال می کند که پس از یک سفر خارج از ایالت به نیویورک بازمی گردد. فیلم با سوار شدن او به تاکسی در JFK شروع می شود و با رها شدن او در خانه به پایان می رسد. 90 دقیقه بین این دو مملو از مکالمات ظاهراً پیش پا افتاده اما آشکار بین گورلی و راننده تاکسی اش، کلارک (پن) است.

دادیو اولین فیلم سینمایی نویسنده و کارگردان کریستی هال است که شاید با توجه به اینکه فیلم بر اساس دیالوگ ساخته شده است، پیشینه ای در تئاتر دارد. هال کار بر روی فیلمنامه را در سال 2014 آغاز کرد، تا حدی با الهام از نوستالژی او برای سریال واقعیت تاکسی اعترافات.

پنگ، مانند بسیاری از نقش‌هایش، انرژی مردانه‌ای به ارمغان می‌آورد که به یک تاکسی گستاخ و بد دهان جان می‌بخشد، اما در نهایت نشان می‌دهد که لطیف است. به همین ترتیب، دختر جانسون یک مهندس نرم‌افزار باهوش و موفق است که به نظر می‌رسد همه چیز را با هم دارد، اما رابطه‌اش با پدرش – یا فقدان آن – در نهایت او را مجبور می‌کند تا جای دیگری را برای عشق جستجو کند.

محتوای مقاله

«این فیلم درباره وضعیت انسان است، درباره این واقعیت که همه ما دو طرف داریم. ما همیشه با فرشتگان بزرگتر و تاریک ترین شیاطین خود مبارزه می کنیم. و من به کاراکترهایی علاقه مند هستم که همیشه با هر دو مشکل دارند، زیرا این در واقع درست است.

«دادیو» بدون شک دامنه توجه برخی از بینندگان را آزمایش خواهد کرد، اما برخی دیگر خود را به گفتگوی صریح و قانع کننده بین این غریبه ها در مورد رابطه جنسی، مسائل بابا و «زن دیگر» بودن جلب خواهند کرد.

پن و جانسون نسبت به همسایگی خود اشتراکات بیشتری دارند. هر دو از سرخوردگی خود از هالیوود می گویند و می گویند که این پروژه به طور اتفاقی برای هر یک از آنها نوعی تجلیل بوده است.

جانسون گفت: «من فقط می‌خواهم واقعاً عاشق کاری باشم که روی آن کار می‌کنم و از آن الهام بگیرم.

محتوای مقاله

ویدیوهای توصیه شده

پوزش می طلبیم، اما این ویدیو بارگیری نشد.

ویدیو را پخش کنید

تنها چند ماه از پایان تور مطبوعاتی مادام وب می گذرد که یک شکست انتقادی و تجاری بود. مدت کوتاهی پس از اولین نمایش، جانسون انتقادات از فیلم را تایید کرد و گفت که قصد ندارد فیلم دیگری مانند آن بسازد.

او می‌گوید: «این تصور از مدیران، نه لزوماً افراد خلاق، تصمیم‌گیری در مورد اینکه چه چیزی هنرمندانه کار می‌کند، واقعاً برای من منطقی نیست.» من فکر می‌کنم بسیاری از استودیوها، عمدتاً پلتفرم‌های استریم، توسط افرادی اداره می‌شوند که حتی فیلم‌ها را دوست ندارند یا آنها را تماشا نمی‌کنند.»

جانسون گفت که وقتی برای اولین بار فیلمنامه «دادیو» را خواند، به آن حمله کرد، زیرا آن را بسیار دوست داشت، و سال‌ها از طریق TeaTime، شرکت تولیدش، با هال کار کرد تا بودجه فیلم را تامین کند. پس از سال‌ها در برزخ و سوال مدیران استودیو که چرا مردم فیلمی را این‌قدر عاری از اکشن و درام سرگرم‌کننده می‌دانستند، در نهایت توسط Sony Pictures Classics انتخاب شد.

جانسون امیدوار است که لذتی را که از این فیلم احساس می‌کند بچشد و دفعه بعد که به پروژه‌ای دست زد، آن را به یاد آورد.

جانسون گفت: «من فکر می‌کنم مردم به دنبال ارتباط انسانی هستند. شاید به خاطر رسانه های اجتماعی یا چیزی که در 5، 10 سال گذشته از نظر سرگرمی به دست آورده ایم باشد. من فکر می‌کنم الگوریتم‌ها واقعاً به این شکل ما را (شفاف) می‌کنند. این محتوایی را که من فکر می کنم ناخودآگاه میل می کنیم به ما نمی دهد.”

محتوای مقاله