ترودو کارهای مشابهی را انجام می دهد و انتظار نتایج متفاوتی دارد

محتوای مقاله

دلیل اینکه نخست وزیر جاستین ترودو از گفتن اینکه آیا با گروه نمایندگان خود برای بحث در مورد وضعیت سیاسی لیبرال ها ملاقات خواهد کرد یا نه، امتناع می کند این است که او چیز جدیدی برای گفتن به آنها ندارد.

محتوای مقاله

او بارها، حداقل علنا، گفته است که قصد دارد در انتخابات آینده رهبری لیبرال ها را بر عهده بگیرد.

این بدان معناست که او پیشگیرانه تغییر در رهبری – رهبری خود – را به عنوان راهی برای لیبرال ها برای رقابتی تر شدن با پیر پولیو و محافظه کاران رد کرد.

او همچنین هیچ سیاست جدیدی را پیشنهاد نمی کند – مانند لغو مالیات بر کربن بسیار نامطلوب خود – به عنوان راهی برای نشان دادن به کانادایی ها که گوش می دهد.

بنابراین، در اصل، استدلال ترودو، پس از یک سال نظرسنجی ملی، با شکست شوک‌آور لیبرال‌ها از محافظه‌کاران در تورنتو-سنت لونز به اوج خود رسید. اوج پل، که آنها 30 سال است آن را حفظ کرده اند، این است که لیبرال ها باید به کاری که انجام می دهند ادامه دهند.

و این در حالی است که او همچنان می گوید که لیبرال ها باید شکست خود را در سنت تورنتو بپذیرند. پاول “جدی” است و بعداً در این مورد تصمیم خواهد گرفت.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

مشکل ترودو، به قول قدیمی‌ها، این است که انجام دادن یک کار به طور مکرر و انتظار نتایج متفاوت، تعریف دیوانگی است. قطعاً این تعریف جنون سیاسی است.

آخرین استراتژی ترودو و لیبرال ها – قبل از انتخابات میان دوره ای – استفاده از لفاظی مبارزه طبقاتی برای نشان دادن پولیو و محافظه کاران به عنوان حزب ثروتمندان بوده است.

این هدف آنها زمانی بود که افزایش مالیات بر عایدی سرمایه را از لایحه بودجه حذف کردند، به این امید که پولیو و محافظه کاران رای مخالف آن را جلب کنند.

محتوای مقاله

البته محافظه کاران به آن رای منفی دادند، اما استراتژی لیبرال ها به دو دلیل شکست خورد.

اولاً، افزایش مالیات بر عایدی سرمایه در درجه اول توسط ابرثروتمندان مورد انتقاد قرار نگرفت، بلکه توسط پزشکان خوداشتغال، صاحبان مشاغل کوچک و کشاورزان مورد انتقاد قرار گرفت – افرادی که معمولاً برنامه‌های بازنشستگی با حمایت کارفرما را ندارند و بنابراین به فروش سرمایه خود متکی هستند. دارایی برای بازنشستگی

ویدیوی توصیه شده

پوزش می طلبیم، اما این ویدیو بارگیری نشد.

ویدیو را پخش کنید

دوم، کریستیا فریلند، وزیر دارایی، زمانی که از باخت نامزد لیبرال لزلی چرچ در روز قبل از انتخابات در تورنتو-سنت لوسی حمایت کرد، از کوسه پرید. پائولا، او استدلال کرد که کسانی که به برنده نهایی، دون استوارت، نامزد محافظه کار رای دادند، دیدی «سرد، سخت و کم عمق» از کانادا داشتند.

او گفت، چشم اندازی که در آن کانادا به کابوس دیستوپیایی کودکان گرسنه و نوجوانان باردار فرو می رود، «جایی که در آن بالادست ها در لوکس زندگی می کنند، اما مجبورند این کار را در جوامع سرپوشیده، با هزینه های بیشتر، با استفاده از مراقبت های بهداشتی خصوصی و هواپیما انجام دهند. زیرا حوزه عمومی بسیار تنزل یافته است و خشم اکثریت قریب به اتفاق هموطنان کم برخوردار آنها بسیار ملتهب شده است.

محتوای مقاله

ظاهراً فراموش کرده بود که لیبرال‌ها، نه محافظه‌کاران، از سال 2015 در قدرت بوده‌اند و اینکه توهین به رای‌دهندگان به معنای واقعی کلمه در روزی که آنها به پای صندوق‌های رای می‌روند ایده بدی است، بیانیه فریلند زمانی که محافظه‌کاران در آن انتخابات پیروز شدند، به او بازگشت. شب، یعنی فریلند اساساً کسانی را که به استوارت رای داده بودند “سرد، بی رحم و کوچک” نامید.

با توجه به اینکه لیبرال ها، برای داشتن هر گونه امیدی به پیروزی در انتخابات سال آینده، باید حمایت بسیاری از کانادایی ها را که اکنون به نظرسنجی ها می گویند قصد دارند به محافظه کاران رای دهند، جلب کنند، لفاظی جنگ طبقاتی فریلند معادل سیاسی انفجار سیگار است. .

در مورد ترودو و لیبرال ها در آینده، آنها سه گزینه دارند: تغییر رهبر خود، تغییر سیاست های خود، یا تغییر هر دو. تا الان چیزی را تغییر نداده اند.

محتوای مقاله