فلاپ بورلی هیلز: ادی مورفی دوباره در نقش اکسل فولی، اما دنباله آن نامناسب است

محتوای مقاله

پلیس بورلی هیلز: اکسل اف معادل سینمایی مراسم جشن سال 1984 است. ممکن است هنوز سر جای خود باشد، اما نه در همان مکان قبلی، و اگر سعی کنید یک راهپیمایی در ماه انجام دهید، احتمالاً به فتق خواهید رسید.

محتوای مقاله

با این حال، اگر برای دیدار مجدد با شخصیت‌های کمدی ادی مورفی و دو دنباله آن ناامید هستید، این چهارمین ورودی دیرهنگام، که این هفته در نتفلیکس نمایش داده می‌شود، ممکن است نوستالژی شما را ادامه دهد. در بازیگران، موسیقی متن، دیالوگ ها و طرح داستان، Axel F یک کپی کربنی از فیلم های اصلی است، فقط همه 40 سال پیرتر به نظر می رسند. وقتی آنها از «محتوا بودن» فیلم صحبت می کنند، دقیقاً منظورشان این است: یک محصول خالص. «اکسل اف» اصلا بد نیست. فقط … است.

همانطور که باید، با یک صحنه تعقیب و گریز چند ماشین شروع می شود زیرا کارآگاه پلیس دیترویت، اکسل فولی (مورفی) در یک ماشین برف روب شهری مصادره شده به دنبال دزدان موتورسیکلت می رود. تا اینجای کار خیلی خوبه. این عمل (آنطور که باید) به لس آنجلس منتقل می شود، جایی که دختر وکیل اکسل، جین (Ash's Taylor Page) در تلاش است تا یک مشتری را که به خاطر قتل یک افسر پلیس تحت فشار قرار گرفته است، آزاد کند، به تحریک بیلی روزوود (قاضی راینهولد)، که به عنوان یک کارمند کار می کرد. بازپرس خصوصی پس از اخراج از نیروی پلیس به دلیل پرسیدن سوالات زیاد. بیلی ناپدید می شود، جین توسط اراذل و اوباش تهدید می شود و اکسل برای رفع این وضعیت به شهر پرواز می کند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

اما ما به پلیس اصلی بورلی هیلز یا دنباله‌های آن نزدیک نشده‌ایم که در خط داستانی هر روز وحشتناک‌تر می‌شوند. ما برای ادی مورفی آمدیم. در سال 1984، او تازه از “شنبه شب زنده” بود. او با آهنگ “پلیس” پس از “48 ساعت” به اوج شهرت پاپ رسید. (1982) و Switched Places (1983)، به لطف قدرت انرژی عفونی و نبوغ کمیک او برای تنظیم خصومت سفید و احساس گناه سفید به روشی که شبیه به حقیقت است. اون ادی مورفی

این ادی مورفی گهگاه در Axel F ظاهر می شود، معمولاً زمانی که اکسل باید سریعاً با تظاهر به کسی که در قدرت است وارد یا خارج شود. (شوخی، مثل همیشه، این است که اکسل/ادی می‌داند که یک سیاه‌پوست برای باز کردن درها در آمریکا به اعتبار نیاز دارد، و او می‌داند که ما این کار را می‌کنیم.) اما فیلمنامه فرمولیک توسط ویل بل، تام گورمیکان، و کوین آتنا، تازه‌واردهای فرنچایز، همچنان ادامه دارد. تمرکز بر شکاف بین پدر و دختر و توطئه‌ای که آنها کشف می‌کنند، در حالی که مارک مولای، کارگردان تجاری که اولین فیلم بلند خود را می‌سازد، بیشتر بر روی بدلکاری و درگیری با اسلحه تمرکز می‌کند.

محتوای مقاله

«اکسل اف» قطعاً تمام شخصیت‌های قدیمی را شامل می‌شود: سرژ دهان مرمرین برونسون پینچات، تاگارت خسته جان اشتون، پل رایزر که برای مدت کوتاهی به عنوان شریک سابق قهرمان در پلیس دیترویت دیده می‌شد. تمام بازدیدهای قدیمی نیز; املاک گلن فری (“گرما روشن است”)، باب سیگر (“Shakedown”) و خواهران اشاره گر (“رقص نوترون”) برای باقی مانده ها سپاسگزار خواهند بود. اما تنها زمانی که فیلم جدید احساس می‌کند مفاصلش استخوان‌بندی نشده است، در چند صحنه با افراد عجیب و غریب لس‌آنجلسی است، مانند مشاور املاک گیج‌آلود، نسیم پدرو یا اوفیون کروکت، در نقش پیشخدمت کلوپ روستایی که دلش به هولیگانیسم اکسل نمی‌خورد. (جوزف گوردون-لویت به عنوان دوست پسر سابق جین، یک کارآگاه بورلی هیلز، یک چهره جدید خوش‌آمد و خوش‌آمد می‌باشد که به میدان مسابقه کشیده می‌شود، اما آیا کارهای بهتری برای انجام دادن ندارد؟)

محتوای مقاله

فینال دربی تخریب استاندارد است، با سلاح های گلوله استاندارد، اسلوموشن استاندارد “Nooooo!” سکانس و سخنرانی استاندارد که در آن شرور (کوین بیکن، به سختی خود را تسلیم می کند) به قهرمان می گوید: «می دانی، من و تو؟ ما بیشتر از آن چیزی که فکر می کنید شبیه هم هستیم. (اکسل با هوشمندی پاسخ می‌دهد: «آیا تا به حال به آنچه از دهانت بیرون می‌آید گوش می‌دهی؟») اما «پلیس بورلی هیلز: اکسل اف» قبلاً بازی خود را ارتقا داده است، در صحنه‌ای که اکسل سعی می‌کند از یک هتل مجلل دیدن کند. با تظاهر به “نایجل اپل باتم” از Bon Appetit، اما در اواسط راه مکالمه خود را ترک می کند. “میدونی چیه؟” او می گوید. “من برای آن خیلی خسته هستم.” دوست من، ما را دوست داشته باش.

رتبه: 1 1/2 از چهار ستاره

محتوای مقاله