از کوه های راکی ​​تا صخره های سرخ در قطار کوهستانی راکی

محتوای مقاله

قطار ما از طریق تونل‌های کوهستانی و دره‌هایی با صخره‌های بلند، مناره‌ها و برج‌های سنگی به سمت غرب رفت. همانطور که در امتداد رودخانه کلرادو راه می‌رفتیم، صخره‌های هوازده در سایه‌های قرمز زنگ‌زده، خاکستری سوخته و نارنجی سوخته در دو طرف ما در برابر پس‌زمینه‌ای همیشه در حال تغییر و اغلب الهام‌بخش پراکنده شدند.

پس از بیش از سه دهه حمل و نقل مردم در سراسر رشته کوه های راکی ​​کانادا، Rocky Mountaineer مستقر در ونکوور به ایالات متحده گسترش یافته است.

محتوای مقاله

از سال 2022، تور Rockies to Red Rocks مسافران را از دنور به موآب، یوتا و بازگشت می‌برد. از آوریل تا اکتبر، مسافران می توانند برای یک سفر دو روزه سوار هر مقصدی شوند.

مانند قطارهای مورد استفاده در مسیرهای بریتانیا/آلبرتا، برخی از واگن‌ها از واگن‌های قدیمی‌تر Via Rail برای سفرهای جادار و بی‌نظم تغییر یافته‌اند. صندلی ها به اندازه کافی جادار و راحت هستند که بتوانید چرت بزنید، اگرچه نمی خواهید چیزی را از دست بدهید. نه اینکه شانسی داشته باشی چند دقیقه ای در ماشین ما نگذشته بود که یکی از دو کارمند میکروفون را بگیرد تا نکات محلی را به اشتراک بگذارد یا به یک معدن اورانیوم متروکه یا یک سنگ منحصر به فرد اشاره کند.

به لطف گذرگاه‌های کوهستانی و تونل‌ها، قطارها – از شش تا هشت واگن – یک سطح هستند. بسته به تعداد واگن ها، یک یا دو واگن مسافربری از واگن های مسافری جدا می شود.

بسته ها در دو طبقه ارائه می شوند: SilverLeaf و SilverLeaf Plus. مشتریان هر دو سواری لوکس یکسانی از جمله انتقال چمدان رایگان و سه وعده غذا در روز در هواپیما دریافت می‌کنند. برای مسافران SilverLeaf Plus، مشروبات الکلی گنجانده شده است، و مشتریان می توانند به اتومبیل های سالن و سکوهای مشاهده بین اتومبیل ها دسترسی داشته باشند.

محتوای مقاله

محتوای مقاله

غذاها توسط سرآشپز بنا به درخواست مهمانان از منوی پیچیده با گزینه ها تهیه می شود. دو وعده صبحانه و یک ناهار در دو روز سفر سرو می شود. ناهار شامل روگولا، زغال اخته و سالاد مانچگوی تراشیده شده، سینه مرغ سوخاری یا برشته شده با لیمو و سبزی (گزینه های گیاهی نیز موجود است) و کیک شکلاتی برای دسر بود.

این سفر 13 ساعت طول می کشد که به دو مرحله تقسیم می شود: هشت ساعت بین دنور و گلنوود اسپرینگز و پنج ساعت از گلنوود اسپرینگز تا موآب.

روز اول: گلنوود اسپرینگز

پس از یک اتوبوس از هتلمان به سمت قطار، ساعت 8 صبح دنور را ترک کردیم. حدود یک ساعت اول که از حومه شهر خارج شدیم، چیزی جز صنعت برای دیدن وجود نداشت، اما مناظر کوه اندکی پس از صبحانه شروع شد و در بیشتر روز ادامه داشت. روز را بین صندلی‌ام، عرشه‌های دیدبانی و ماشین‌های سالنی جادارتر گذراندم.

ساعت 5 که به گلنوود اسپرینگز رسیدیم، وارد اتاقی در هتل دنور شدیم، در چند قدمی ایستگاه قطار و مرکز شهر. این شهر (جمعیت بیش از 10000 نفر) حال و هوای مرزی دارد که با یک تابلوی تفنگ نئونی شش فوتی در خارج از سالن Doc Holliday و بناهای شاخصی مانند هتل محترم کلرادو تقویت شده است. مصنوع اوایل قرن بیستم دارای افرادی مانند تدی روزولت، ویلیام تافت و مولی براون “غرق نشدنی” است.

محتوای مقاله

برای بسیاری جذاب تر، استخر چشمه آب گرم است که بیش از 120 متر در 30 متر عرض دارد و بزرگترین در نوع خود در جهان است.

روز دوم: موآب

خورشید در حال طلوع بود که ساعت 7 صبح برای مرحله دوم سفر سوار قطار شدیم. هنگامی که سوار شدیم از طریق پنج ساعت منظره ماسه سنگی به سمت موآب راهپیمایی کردیم و ظهر به آنجا رسیدیم.

مانند گلنوود اسپرینگز، شهر کوچک یوتا فضای مرزی خود را حفظ کرده است. نوار اصلی آن – همچنین، افسوس، یک بزرگراه شش بانده که نمی‌توان از آن عبور کرد مگر با احتیاط شدید – مملو از مغازه‌هایی است که آثار هنری ناواهو و جوت را با درجات مختلف اصالت می‌فروشند، و همچنین تی شرت‌ها و سوغاتی‌هایی که در پارک‌های محلی شلوغ می‌کنند. یک یافته واقعی، Back of Beyond Books بود، یک کتابفروشی محلی که متأسفانه این روزها رو به افول است.

برای چشیدن فرهنگ جاده‌ای، میخانه وودی را برای کارهای محلی مانند گربه‌های پیچان امتحان کنید. وقتی یکی از راهنماهای ما گفت که چند ماه پیش کوین کاستنر را دیده بود، وودی بلافاصله تبدیل به یکی از موارد ضروری در برنامه سفر ما شد. ما هیچ فرد مشهوری را ندیدیم، اما خنک بودن مسافرخانه با تابلویی در پشت نوار زخمی که روی آن نوشته شده بود: «دیگر حکاکی نیست» تأیید شد.

محتوای مقاله

جاذبه های واقعی موآب پارک های ملی نزدیک و ماجراجویی در فضای باز است. در بهار و پاییز، جمعیت 5000 نفری شهر با بازدیدکنندگانی که برای کاوش در پارک ملی آرچس و کانیونلند می‌آیند، افزایش می‌یابد. اولی بیش از 2000 طاق سنگی طبیعی را در خود جای داده است. به محض اینکه به نقطه ای در زیر آن صعود کنید یا نور غروب خورشید را مشاهده کنید که محو می شود و تشکیلات را با شربت های قرمز، نارنجی و صورتی پر می کند، مؤمن خواهید بود.

Canyonlands، در غرب موآب، مانند یک دنیای وارونه است. در حالی که طاق‌ها به بالا نگاه می‌کنند، Canyonland در مورد نگاه کردن به پایین است، به دهانه‌های وسیع و گودال‌هایی مانند چاله‌های غول‌پیکر که توسط میدان‌های یخی عقب‌نشینی حک شده‌اند. در جزیره Nebesnaya Mesa، یکی از پربازدیدترین سکوهای تماشا، زمین تا 300 متر کاهش می یابد.

صبح جمعه، روز بعد از ورود به مائوئی، به گشت و گذار در Canyonlands رفتیم. بعداً در همان روز، ما در یک ماجراجویی ATV در میان تپه‌های مشرف به شهر، به خوش‌گذرانی‌های پس از کار و دیگر کوله‌گردان‌ها پیوستیم. چهار در چهار وسیله نقلیه با هر اندازه و توصیفی از روی صخره ها و صخره های قرمز رنگ می غلتیدند و ناله می کردند. خانواده‌هایی با بچه‌ها و سگ‌ها، گروه‌هایی از پسرها و دختران، حتی یک زوج با لباس عروسی – به نظر می‌رسید که کل شهر برای یک ترن هوایی در امتداد مسیر انتقام جهنم که نامش مناسب است جمع شده بودند.

اگر شما بروید:

راه آهن دو روزه، موآب-دنور از 2261 دلار. Rockies به Red Rocks Classic (موآب، گلنوود اسپرینگز، دنور؛ شش روز/پنج شب) از 3389 دلار کانادا تا 5124 دلار کانادا برای هر مهمان.

محتوای مقاله